De Baloise Groep biedt sinds 1890 verzekeringsdiensten aan in het Groothertogdom Luxemburg en is op bestendige wijze verankerd in het economische en maatschappelijke leven in het land. Het handelen van de groep gaat gepaard met waarden zoals kwaliteit, transparantie, respect en eerlijkheid waardoor stabiele partnerschappen worden ontwikkeld die gebaseerd zijn op vertrouwen.
Na de invoering van de derde Richtlijn die het vrij verrichten van verzekeringsdiensten in de Europese Unie instelt en daar een kader voor schept (“Derde Levensrichtlijn”), specialiseerde Bâloise Vie Luxembourg SA, de Luxemburgse levensverzekeringsmaatschappij, zich sinds 1996 in het aanbieden van contracten in de Europese unie vanuit Luxemburg (of via de “Derde levensrichtlijn”).
Baloise heeft een filiaal in België, alsook een filiaal in Zwitserland (moedermaatschappij), Duitsland en Liechtenstein.
De levensverzekering is een verzekeringscontract waarbij de verzekeringnemer geld spaart met de bedoeling dat dit aan de begunstigde wordt overgemaakt wanneer een gebeurtenis plaatsvindt die verband houdt met de verzekerde: zijn overlijden of leven. De verzekeringnemer kan het contract geheel of gedeeltelijk afkopen tijdens de duur ervan.
De verzekeringnemer neemt het initiatief om het contract te onderschrijven. Hij kan een natuurlijke persoon zijn of een rechtspersoon. Hij verbindt zich ertoe om de premies van het contract te betalen en hij wijst de verzekerde(n) en de begunstigde(n) aan. De verzekeringnemer kan deze hoedanigheid eventueel combineren met die van verzekerde.
De verzekerde is de persoon op wiens hoofd de risico’s rusten die verzekerd worden door het contract: leven of overlijden.
Een levensverzekering kan niet worden gesloten zonder dat de verzekerde hiervan op de hoogte is.
Elke persoon kan als begunstigde worden aangewezen. Tussen de begunstigde(n) en de verzekeringnemer hoeft er geen familiale verwantschapsband te bestaan, maar men moet rekening houden met het wettelijk beschermd erfdeel (de “reserve”). In België zijn alleen de kinderen en de echtgenote reservataire erfgenamen. De verzekeringnemer kan de begunstigingsclausule op elk ogenblik wijzigen behalve wanneer de begunstigde een “aanvaardende begunstigde” is: in dit geval is ook zijn toestemming vereist voor de handelingen met betrekking tot het contract.
Het opstellen van de begunstigingsclausule hoeft niet te voldoen aan een bijzondere vormvereiste.
Men kan de begunstigde dus aanwijzen bij het sluiten van het contract of later, aan de hand van een aanhangsel bij het contract. Het is ook mogelijk om de begunstigde aan te wijzen aan de hand van een eenvoudige brief of zelfs bij testament; deze oplossing laat toe de aanwijzing geheim te houden en te vermijden dat de begunstigde aanvaardt.
Een minderjarige kan een levensverzekeringsovereenkomst onderschrijven op voorwaarde dat zijn wettelijk(e) vertegenwoordiger(s) hiervoor de toestemming geeft (geven), zijn (hun) handtekening plaatst (plaatsen) en de begunstigingsclausule de volgende is: “de erfopvolging”.
Het contract eindigt op het ogenblik van het overlijden van de verzekerde, bij het verstrijken van een termijn die werd bepaald toen het contract werd onderschreven of op het ogenblik van de volledige afkoop.
De fiscale regels die van toepassing zijn op het levensverzekeringscontract worden in detail beschreven in de tax sheet, die u kunt bekomen op eenvoudige aanvraag.
Wie een levensverzekeringscontract heeft dat werd onderschreven bij een Luxemburgse verzekeringsmaatschappij, dient dit te vermelden in de aangifte van zijn inkomens.
Het kapitalisatiecontract is een financieel product waarop het Luxemburgse Wetboek verzekeringen uitzonderlijk van toepassing is.
Dit soort contract bevat geen onzekere gebeurtenissen, noch een verzekerd risico (dus geen verzekerd hoofd). Het bevat dus geen begunstigingsclausule(s). Het is een contract van bepaalde duur. Het kapitalisatiecontract kan onderschreven worden door een natuurlijke persoon of een rechtspersoon.
Het kapitalisatiecontract eindigt op de vervaldag die werd bepaald op het ogenblik dat het contract werd onderschreven of op het ogenblik van de volledige afkoop.
De fiscale regels die van toepassing zijn op kapitalisatiecontracten (natuurlijke personen en rechtspersonen) worden in detail beschreven in de tax sheet, die u kunt bekomen op eenvoudige aanvraag.
Aan het begin van ieder kalenderjaar ontvangt u van ons kosteloos een uittreksel met de volgende belangrijke informatie waaronder:
- het premiebedrag voor de eventuele bijkomende overlijdensdekking ;
- de benaming van de fondsen waarin het contract belegt al naargelang van de wens van de Verzekeringnemer(s);
- het aantal fondseenheden van de gekozen fondsen;
- de waarde van de verschillende eenheden;
- de waarde van het contract (poliswaarde).
Wij delen u deze informatie te allen tijde op verzoek mee. Hiervoor worden vaste kosten van 25 euro geïnd. Deze inning vindt plaats aan de hand van de annulatie van fondseenheden in verhouding tot de door u gekozen fondsen.
U vindt alle informatie over klachten onder de rubriek Klachten op de website.
Op de contracten is de Belgische wetgeving van toepassing, maar de toezichtnormen en de technische normen waaronder de verzekeringsmaatschappij valt in het kader van het contract, worden beheerst door het Luxemburgse recht.
De Luxemburgse rechtbanken zijn op niet-exclusieve wijze bevoegd voor eventuele geschillen.
De toepasselijke wetgeving kan worden gekozen op grond van de Rome-Verordening. Dankzij de meeneembaarheid kunnen de contracten “reizen” (in welbepaalde mate en onder welbepaalde voorwaarden).
Een extern fonds is een fonds dat een aandelenfonds kan zijn (sectoraal en/of bepaalde geografische regio’s) een obligatiefonds, een monetair fonds, een gemengd fonds, een fonds van fondsen, een fonds van alternatieve fondsen of een geprofileerd fonds en dat wordt voorgesteld door een beheerder van een gespecialiseerd fonds.
De beheerder van het externe fonds berekent de NIW (netto-inventariswaarde). Men kan de specifieke kosten die verbonden zijn aan de verschillende externe fondsen raadplegen in de fiches van de externe fondsen.
Een intern collectief fonds is een pakket aan afgescheiden activa binnen een verzekeringsmaatschappij, al dan niet verbonden met een rendementsgarantie en dat open staat voor een grote groep verzekeringnemers. Het intern collectief fonds is een fonds uitgegeven door de verzekeringsmaatschappij. De deelbewijzen van de interne fondsen kunnen uitsluitend worden gekocht als men een verzekeringscontract met de maatschappij sluit.
De prijs van de fondseenheid (Netto-inventariswaarde) wordt een keer per week berekend.
De kosten die verbonden zijn aan een ICF zijn de financiële beheerskosten van het fonds, de administratiekosten van het fonds, de kosten van de depotbank en de distributiekosten. Deze kosten worden nader omschreven in het KID/Eid van het intern collectief fonds.
Een geïndividualiseerd fonds is een pakket aan afgescheiden activa binnen een verzekeringsmaatschappij, al dan niet verbonden met een rendementsgarantie en in principe aan een enkel contract gekoppeld. Het geïndividualiseerd fonds wordt neergelegd bij een depotbank en het beheer ervan wordt op discretionaire wijze uitbesteed aan een gespecialiseerd beheerder.
De waarde van een geïndividualiseerd fonds hangt af van de onderliggende activa waaruit het fonds is samengesteld. De waarde van het fonds is het totaal van de respectieve waarden van de onderliggende activa, verhoogd met de niet-belegde liquiditeiten en de opgelopen maar niet vervallen rente, verminderd met de kosten, belastingen en andere lasten verbonden met het courante beheer van het fonds.
De kosten die verband houden met een intern gepersonaliseerd fonds zijn de beheerskosten van het geïndividualiseerd fonds en die van de depotbank. Deze zijn in detail opgenomen in de Specifieke voorwaarden van het geïndividualiseerd fonds dat bij het verzekeringsvoorstel wordt gevoegd.
De norm betreffende de automatische uitwisseling van inlichtingen, ontwikkeld door de OESO / de G20, werd op 20 oktober 2014 om fiscale doeleinden goedgekeurd door alle OESO en G20 lidstaten. De norm voorziet de automatische uitwisseling op jaarbasis van alle financiële informatie van klanten die in het buitenland verblijven. Het merendeel van de rechtsgebieden hebben zich ertoe verbonden om deze norm toe te passen door middel van wederzijdse uitwisseling met alle rapporteerbare rechtsgebieden. In het kader van de Common Reporting Standard, heeft Luxemburg voor het eerst in 2017 gerapporteerd aan de luxemburgse fiscale autoriteiten met als bestemming de rapporteerbare landen.
Elke verzekeringnemer en begunstigde (bij uitkering van een verzekerde prestatie) is verplicht om een identificatieformulier over de fiscale woonplaats en VS statuut ten behoeve van de automatische uitwisseling van informatie en FATCA, "Fiscaal identificatieformulier" in te vullen om zijn fiscale woonplaats aan te geven.
Gedurende de looptijd van het contract, moet de verzekeringnemer een wijziging van de fiscale woonplaats melden aan de verzekeringsmaatschappij. In dit geval moet hij een nieuw fiscaal identificatieformulier invullen dat door de Maatschappij zal afgeleverd worden.
De eerste rapportering is door de bankinstellingen en verzekeringsmaatschappijen uitgevoerd op 30 juni 2017, aan de Luxemburgse fiscale autoriteiten, die de gegevens in september 2017 zullen overmaken aan de betrokken lokale autoriteiten. Deze rapportering zal jaarlijks op dezelfde datum gebeuren.
De rapportering heeft betrekking op de levensverzekeringscontracten.